കാട്ടിൽ ഒരുപാട് മൃഗങ്ങൾ ഉണ്ട് സിംഹവും, കടുവയും, കുരങ്ങനും തുടങ്ങി എല്ലാ മൃഗങ്ങളും. ഒരു ദിവസം സിംഹരാജാവ് തീരുമാനിച്ചു കാട്ടിലെ എല്ലാ മൃഗങ്ങൾക്കും വിദ്യാഭാസം നൽകാൻ. രാജാവ് എല്ലാമൃഗങ്ങൾക്കും പഠിക്കാനുള്ള syllabus തയ്യാറാക്കി പത്താം തരത്തിലുള്ള വിഷയങ്ങൾ ഇതൊക്കെയാണ് 1.മരംകയറ്റം 2.മരത്തിലെ പൂവ് പറിക്കുക 3.മരകൊമ്പ്ഒടിക്കുക എല്ലാ മൃഗങ്ങളും ഇതൊക്കെ പഠിക്കണം എങ്കിലേ പത്താം തരം ജയ്ക്കുകയുള്ളൂ... അങ്ങനെ എല്ലാരും പഠിക്കുവാൻ തുടങ്ങി exam ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു result വന്നു...... കുരങ്ങൻ ഒഴികെ എല്ലാവരും തോറ്റു." ഈ കഥ കേട്ടിട്ട് എന്തെങ്കിലും സാമ്യം തോന്നുന്നുണ്ടോ..... കാലാകാലം ആയി നമ്മൾ കാണാതെ പിന്തുടരുന്ന വിദ്യാഭ്യാസ രീതി ആണിത്.കുട്ടികളുടെ താൽപര്യം പോലും ഇല്ലാതെ എന്തിനോ വേണ്ടി എന്തോ പഠിക്കുന്ന രീതി. ഓരോ കുട്ടികൾക്കും ഉള്ള talent കണ്ടുപിടിക്കുന്നത് ആകണം വിദ്യാഭാസം അത് വളർത്തി അതിൽ വളരാൻ ആകണം പഠിപ്പിച്ചുകൊടുക്കേണ്ടത്. പാടാൻ കഴിവുള്ളവനെ പാടാൻ ആണ് പഠിപ്പിക്കേണ്ടത് അല്ലാതെ അവനു integration പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിട്ട് എന്താ കാര്യം? Social responsibility, behaviour,ethics ഇതൊക്കെ അല്ലെ യഥാർത്ഥത്തിൽ ചെ
ഞാനിന്ന് ഒരു കവിത എഴുതിടട്ടെ ഞാനിന്ന് എൻ കവിത എഴുതിടട്ടെ പൊടി പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന എൻ പഴയ ഓർമ തൻ ചരിത്രം മറക്കുവാൻ കഴിയാത്ത മായകാഴ്ച- തൻ ചരിത്രം നീ എന്നിലുള്ളപ്പോഴുള്ള ആ നല്ല കാലത്തിൻ ചരിത്രം… നിന്നെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ മാത്രം എന്നുള്ളിൽ കവിതയായി ഒഴുകിടുമ്പോൾ ആ കവിത എന്തേ എഴുതുന്നില്ല ആ കവിത എന്തേ എഴുതുവാൻ കഴിയുന്നില്ല ഒരു തുണ്ടു കടലാസു കഷ്ണത്തിൽ എഴുതുവാൻ കഴിയുമോ നിന്നോർമകൾ കാലത്തിൻ കടലാസു കഷ്ണത്തിൽ എഴുതുവാൻ കഴിയുമോ നിൻ ഓർമ്മകൾ കഴിയില്ല കഴിയില്ല കഴിയുമായിരുന്നെങ്കിൽ കാലം മാറ്റുമോ പ്രിയതേ എന്നെ ഒരു കവിയായ് പ്രകൃതിയും കാലവും ഈ ഏഴുലോകവും വർണ്ണിക്കുന്നു ഞാൻ എൻ തൂലികയിൽ എങ്കിലും എങ്കിലും കഴിയുന്നില്ല സഖി നിന്നെക്കുറിച്ചൊന്നു വർണിക്കുവാൻ നിന്നെക്കുറിച്ചൊന്നു ചിന്തിക്കുമ്പോഴോ വരളുന്നു എൻ ഓർമ്മയും നാവും പിന്നെ എൻ തൂലികയും ആശയം നശിച്ച ഈ ഞാനൊരു കവിയോ നിന്നെ എഴുതാത്ത ഞാനൊരു കവിയോ ഞാനൊരു കവിയല്ല കവിതയല്ല കാവ്യത്തം നശിച്ച വെറും ഒരു കാഴ്ച വസ്തു…